Książka Lawrence’a Blocka pt. „W świetle i w mroku” jest niezwykłą książką, pobudza zainteresowanie malarstwem i literaturą. Zawiera opowiadania kilkunastu pisarzy, które powstały na podstawie obrazów Edwarda Hoppera. Każde z opowiadań jest poprzedzone reprodukcją danego obrazu. Jeden z nich „Nocne ptaki” widziałam w USA, w Muzeum „ The Art Institute of Chicago”. Wg mnie malarstwo zawsze kojarzy się z literaturą, gdy patrzy się na obraz, to rzeczywiście człowiek sobie wyobraża co tam jest namalowane i potrafiłby sam go opisać, tak jak zasugerował w „Przedmowie” L. Block.
Edward Hopper urodził się 22.VII.1882 r. w Nowym Jorku, a zmarł 15.V.1967 r. w swojej pracowni przy Washington Square. Jego modelką była Josephine, żona artysty. Jedna z anegdot wspomina, że bywał wobec niej brutalny i kiedy poszła na kolację z jakimś mężczyzną, bił ją po twarzy a na drugi dzień przynosił kwiaty i bardzo przepraszał.
Hopper często był niezadowolony ze swojej pracy, miał poczucie, że nie tak namalował jak chciał, dlatego wiele razy poprawiał obraz. W ostatnim rozdziale pt. „Kobieta w słońcu”, kiedy Hopper wyszedł z żoną na spacer do parku czytamy:
- Śmiech się nie liczy. To mniej niż uśmiech. Nad śmiechem nie zapanujesz, musisz się roześmiać. Uśmiechnąć się, to trzeba naprawdę chcieć.
Kiedy sama jadę tramwajem lub autobusem i gdy się uśmiecham, ktoś się do mnie nagle się odzywa i dalej rozmawiamy o tym, co nas interesuje.
Maria Kantor DKK „Liberatorium” MBP w Jaśle