Nie będzie potęgi smaku – dyskusja o języku poezji współczesnej
w bibliotece
Dyskusja 18 grudnia br. o języku współczesnej poezji z udziałem Rafała Rżanego i Mariusza Kalandyka zakończyła projekt „W kręgu słowa - spotkania i dyskusje literackie”, realizowany przez Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich Oddział w Jaśle i Miejską Bibliotekę Publiczną w Jaśle, przy wsparciu finansowym Urzędu Miasta Jasła. Dyskusję poprowadziła Barbara Sokołowska.
Punktem wyjścia dyskusji było określenie pojmowania roli poety i poezji a także nurty kształtujące współczesny poetycki obszar.
Poeta prowadzi odwieczny dialog z czytelnikiem i własnym językiem poetyckim. „Poeta to usta i medium większego organizmu. Język określa tu i teraz oraz odrobinę przyszłości, która pokazuje swoje zatarte oblicze” – przekonywał M. Kalandyk. Język to byt, który ma zakotwiczenie nie tylko w warstwie komunikacyjnej. Wg R. Rżanego „język idealizuje i faworyzuje odbiorcę. Wiersz wtedy spełnia swoje życie, jeśli zostanie przyjęty przez czytelnika. Forma i jakość frazy decyduje o tym co jest wierszem”. Poezja jest formą poznania a czytelnik jest kolejnym ogniwem tego procesu. Poeci podzielili współczesną poezję na nurt klasycyzujący i lingwistyczny. Przytoczyli taki podział za Karolem Maliszewskim.„Lingwizm - to laboratorium językowe, wchodzące w obszar synchronii literackiej”. Poezja nigdy nie odstawała od języka potocznego. Wg Kalandyka nowy klasycyzm nie istnieje. „Nie będzie potęgi smaku” – stwierdził. Najwięcej emocji i kontrowersji wzbudziła metafizyka w poezji. Poeci nie byli zgodni także, co do roli poszczególnych poetów, zwłaszcza Miłosza i Świetlickiego.
Obaj poeci podkreślili jednak istotę znajomości przez współczesnych poetów warsztatu poetyckiego. Za przykład podając M. Świetlickiego. „Świetlicki łączy współczesne lęki z dobrą poetyką robotą” – podkreślił R. Rżany.
Pisanie poezji jest zajęciem bardzo intymnym. Współczesny poeta powinien być dobrym teoretykiem i filozofem języka.
